قدیانی بنویس، بی خیال انتقادهای مغرضانه
پیش نوشت: خوب… باز هم خدا توفیق داد بنویسم… و همین ابتدا عذرخواهی می کنم از حسین قدیانی به خاطر شکستن عهدی که با او بسته بودم ، قول داده بودم دیگر از حسین قدیانی ننویسم تا مبادا یک عده فکر نکنند من مواجب بگیر و حقوق بگیر از این نویسنده هستم… یا اینکه در این جبهه حال، دچار توهم نوشابه باز کنی شده ام… نه، من اهل هندوانه زیر بغل گذاشتن برای قدیانی یا هر نویسنده خوب دیگری نیستم… اگر پای “اخراجیهای یک و دو” نشستم و به حال مسعود دهنمکی و زخم زبانهای جبهه خودی گریستم… اگر به تکفیرهای “مرتضی آوینی” در زمان خودش، خون به دل کینه کردم… اگر گریه کردم به “ تخریب حاج منصور“… اگر آه کشیدم برای مظلومیت “آقا سعید قاسمی” و این کوه دقاع مقدس… اگر مویه کردم برای تنها مستند ساز جهانی حزب الله “نادر طالب زاده“.. واگر اخیرا بر تنهایی “حاج حسین شریعتمداری” به خودم سیلی می زنم… این بار اما آمده ام بنویسم “حسین قدیانی” را به حاشیه نبرید… قدیانی، جان پدر شهیدت آقا اکبر، به جان حضرت ماه قسمت می دهم بنویس…بی خیال سهم خواهان موش در سوراخ…
«متن کامل مقاله را در اینجا بخوانید»
